CARPE DİEM

Carpe Diem… Anı yaşa! İşin aslı “Carpe diem quam minimum credula postero”… Günü yakala, çünkü yarın ne olacağını bilemezsin!

Ben, hayallerin kaynağı meçhul bir yerlerden çıkıp geldiğine değil, bize ‘verildiğine’ inananlardanım… Hiç kimsenin ‘başaramayacağı’ hayalleri yoktur çünkü. Kendinize birkaç dakika ayırıp, hayallerinizi düşünün. Ve onlara ne kadar ‘uzak’ olduğunuzu ölçüp tartmaya çalışın. Kaç yıldır o hayalin sizinle birlikte yaşadığını düşünün… Ve bu süre içinde onu gerçekleştirmeye ne kadar yaklaştığınızı…

Ben ‘imkansız’ sözünü sevmiyorum. Sıkça kullandığımı itiraf ediyorum, ama hiçbir şeyin ‘imkansız’ olduğuna inanmıyorum. Hayalleri gerçek yapabilecek gücüm, enerjim ya da motivasyonum olmadığına dair bir inancım olabilir. Ama bu benim hayalimi ‘imkansız’ yapmaz… Risk almaktan çekindiğimi, ya da o hayale ulaşmayı yeterince istemediğimi gösterir sadece…

Hayal kurup onu gerçek kılmak için yaşayan insanların ‘özel’ olduğunu düşünmüşümdür hep. Güçlü olduklarını… Onlara göre yaşamak aslında bir meydan okumaktır. Çünkü her hayalin, aynı zamanda pek çok ‘kırığı’ vardır. Her hayal kırıklığı, o özel insanlar için itici güçtür ne hikmetse… Asla vazgeçmezler, asla pes etmezler… Giderek daha da güçlenirler. Evrenin koşullarına boyun eğmektense, direnmeyi tercih edenler hiçbir zaman ‘kurban’ rolüne bürünmezler. Budur onları bir adım öne geçiren… “An”ı yaşamayı tercih edenlerdir onlar. Kaçmazlar… Ne geçmişe sığınırlar, ne de gelecekten umut edip beklerler… “An”da kalırlar ve yaşarlar.

Hepimiz bir gün son nefesimizi verip solucanlara yem olmayacak mıyız? Bunu ‘mutlu’ ve tatmin olmuş bir şekilde yapmak istiyorsanız, yaşınız ya da modunuz ne olursa olsun, lütfen bu andan itibaren anı yaşamaya başlayın. Ben de size eşlik edeyim.

Sevgilerimle…