Çanakkale Geçilmez

Tarih tekerrürden ibaret, 107 yıl önce kurulan oyun yeni baştan oynanmaya başladı. Tek fark teknolojik gelişmeler ve güç oranları, yani bu seferki daha büyük.

Şimdilik oyunun ilk basamakta, otu b*u bahane ederek ortalığı kızıştıran baş rolcüler, oyunun ta kendisi kadar aynı.

Coğrafya kader, dünyanın başka uçlarında suya sabuna dokunmadan öylece olanı biteni seyreden, sadece hayret ünlemleri göndermekle yetinen sömürge ülkeler bu güne dek sinsi duruşlarından hiç bir şey kaybetmemişler.

Boğazlar, ilelebet öyle kalacak olan ulu önderimizin üstün zekası sayesinde kale.

Çanakkale boğazı ise kilit.

Düşman zırhlıları boğazda iri dalgalar arasında saldırgan bir köpek gibi kıyıya yaklaşırken güçlü namlularından ateş püskürtüyor.

Nice atalarımız daha körpecik yaşlarında siper ediyorlar göğüslerini düşman mermisine. Kan, siperlerde oluk gibi akıyor.

Anaların yüreğine kor düşüyor bir bir, çok uzakta olsalar ne yazar, hisseder analar…

O dönemde olduğu gibi gerilimin iki ucundaki zıt güçlerin bugün de kalleşçe bir manevrayla birleşerek üzerimize yürümeleri yüksek bir olasılıktır.

Bu pis, kanlı oyunun içine çekilmeye çalışıldığımız da son dere aşikar.

İşte bu nedenle gözümüzü iyice açmalı, sükuneti ve metaneti korumak adına etkili kozlar oynamalı.

Melankolik savaş karşıtı çağrılar o kanla beslenen kâtillerin umurunda bile olmayacak.

Yıllardır bitmeyen – bitirilmeyen – bitirilemeyen terör bunun en basit örneğidir.

Söz konusu vatan olduğunda elimallah her birimiz arslan olur çıkarız ama günümüzde bu yeterli değil.

Milletçe dik durmalı, bütünleşmeli, zeki olmalı ve gelişmeli, Mustafa Kemâl‘ i damarlarımızda hissetmeli…

Aziz şehitlerimizin manevi varlıkları huzurunda en samimi duygularımla gani minnet ve rahmet dileklerimi sunarım.